De loterij verslaan is mogelijk
Stephane Mandel is een legendarisch man in de wereld van het gokken. Tussen de jaren zestig en negentig wist hij 14 keer te winnen in de loterij. De reden voor zijn winst was niet geluk, maar een systeem dat hij had ontwikkeld. Het succesverhaal van de econoom zal hieronder worden besproken.
Loterijen: een spookachtige kans om te winnen
Statistisch gezien heeft iemand meer kans om Olympisch goud te winnen of door de bliksem te worden getroffen dan de jackpot te winnen in de loterij. Maar dat is niet het verhaal van Stephane Mandel, die het systeem 14 keer wist te verslaan. Na een opleiding wiskunde verhuisde de Roemeense emigrant naar Australië waar hij een gewone boekhouder werd. Zijn salaris van 88 euro was nauwelijks genoeg om zijn vrouw en twee kinderen te voeden. De miljonair had een analytische geest die hem hielp rijk te worden.
Mandel’s idee was zo simpel als geniaal. Hij merkte dat jackpots minstens 3-4 keer groter zijn dan de grootste loterijwinsten. Als je 6 nummers moet kiezen uit 40 opties, is het totaal aantal mogelijke combinaties 3.838.380. De boekhouder had geduld en wachtte tot de jackpot minstens 3-4 keer groter werd.
De waarde van 1 kaartje was ongeveer 1 euro. Voor elke combinatie moest een kaartje worden gekocht. Het gelukskaartje met de juiste reeks nummers zou zeker op die lijst opduiken. Natuurlijk waren er kosten verbonden aan deze strategie, maar het loonde de moeite als de jackpot steeg met ten minste 3 keer de maximale winst.
De loterij verandert in een bedrijf
Er waren twee zwakke schakels in Mandel’s plan – overhead en logistiek. Zodra loterijen met waarschijnlijke winnende combinaties waren geïdentificeerd, moesten de begeerde bonnen snel worden ingevuld. Daartoe stelde de voormalige accountant een groep investeerders samen, die elk een bepaald bedrag doneerden voor een percentage van de jackpot. Met de opbrengst drukte Mandel de tickets, voerde de nummers in, en gaf ze aan officiële lotto distributeurs.
De regeling werd voor het eerst gebruikt door een deskundige in Roemenië. Toen werd hij eigenaar van 19,3 duizend euro, wat genoeg was om te emigreren. De strategie werd vervolgens met succes toegepast in westerse landen (Groot-Brittannië, Australië, enz.). De methode had nadelen. Combinaties moesten handmatig worden uitgeschreven, wat het risico op fouten vergrootte. Mandel gaf het grootste deel van zijn winst aan investeerders. Zo trof hij in 1987 nog een jackpot van 1,3 miljoen euro, maar na uitbetaling bleef er slechts 97 duizend euro over.
Modernisering van het systeem
De komst van computers vereenvoudigde de berekeningen. Het invoeren van de nummers gebeurde nu op een PC. In de jaren tachtig kaapte het syndicaat van Mandel 12 keer een grote buit weg, en de bedenker van het idee werd 400.000 euro rijker. Spoedig richtten de autoriteiten hun aandacht op de gelukkige gokker door hem de toegang tot vele Australische bingospelen te ontzeggen.
Dit hield Mandel niet tegen. In 1992 won hij met een groep samenzweerders de jackpot van 27 miljoen euro. “Getroffen” waren de autoriteiten van de Amerikaanse staat Virginia, die geen rekening hielden met de fouten van de vorige organisatoren. Het enorme bedrag van de winsten interesseerde de Amerikaanse rechtshandhavingsinstanties. Na verschillende processen werd de deskundige onschuldig bevonden. Mandel verklaarde zichzelf failliet na belastingen en ontving 15 miljoen euro winst, waardoor hij betalingen aan investeerders kon weigeren.
Het voorbeeld van de Roemeense inwoner toont de kwetsbaarheid van elk gokspel aan. Met de juiste wiskunde en een doeltreffende strategie is het mogelijk een fortuin te verdienen. Stefan Mandel geniet nu van het leven op een klein tropisch eiland in de buurt van Australië. De methode die hij ontwikkelde heeft hem een comfortabele oude dag bezorgd.